Meubelmaker Roelof de Vries

“Wat mijn ogen zien kunnen mijn handen maken” , zegt Roelof de Vries, meubelmaker aan de Stadburen in Nijeholtwolde.
‘Een rommeltje is het daar’ zegt de één, ‘het past precies bij Roelof de Vries’ zegt de ander. Die laatste heeft gelijk. Roelof de Vries heeft het naar z’n zin aan de Stadburen. Geen files zoals in het westen. Gewoon op je eigen mooie plek een beetje kunstenaar zijn.
Hij zit al zo’n 16 jaar aan de Stadburen. Als je hem met klanten hoort praten dan is dat echt Stellingwerfs. Maar hij is in Jubbega geboren. Opgegroeid in Noordwolde en Wolvega. Vandaar dat Stellingwerfs. Maar Fries spreekt hij ook. Z’n vader was vlak na de oorlog een bekende kortebaanschaatser. Hielke de Vries reed op houtjes tussen 1945 en 1950 een hele boel prijzen bij elkaar.
Roelof de Vries heeft lang in een sociale werkplaats gewerkt. In de meubelmakerij. En dat meubelmaken zat er al vroeg in. Het creatieve, iets met de handen willen maken.
Op het oog. Zo heet dat in de scheepsbouw. Bij Roelof de Vries is dat niet anders. “Natuurlijk, als het om millimeters gaat heb je een rolmaat nodig. Maar anders werk je gewoon op je gevoel. Dat  gaat ook veel sneller.”
Dat hij in beelden en verhoudingen denkt, wordt duidelijk als je zijn schilderijtjes ziet.  Er hangen een paar in de werkplaats,
Ze werken met z’n drieën bij de meubelmakerij. Naast de baas zelf is er nog een 65-plusser actief en een jongeman van 21 die in de WAO zit.
De Vries is niet iemand die 400 precies gelijke stoelen voor een bedrijf levert. Hij wil persoonlijk voor een opdrachtgever werken. “Als ik de klant voor me zie, weet ik wat ik moet maken”, zegt hij. Maar dat kan best een langdurig proces betekenen. Als de klant bijvoorbeeld een bureau gemaakt wil  hebben en niet in staat is om gedetailleerd duidelijk te maken wat hij nou precies wil, dan praten klant en meubelmaker lang met elkaar. Zeker als het om een heel interieur gaat, want ook dat is mogelijk. Roelof de Vries kan in bouwtekeningen denken. De klant kan dat niet. Het moet een vertrouwenskwestie worden. Daarna kan de meubelmaker aan de slag. Als de klant het niks vindt dan gaat de transactie niet door, zonder consequenties. Tot nu toe is dat niet voorgekomen.

Roelof de Vries is trots op zijn bedrijf. Hij laat het graag zien:. Zoekt graag naar sloophout waar hij z’n opdrachten goed en goedkoper mee kan uitvoeren.
Soms voelt hij zich wel eens ondergewaardeerd. Onterecht. Kijk maar rond op het bedrijf.
Op de technische afdeling bijvoorbeeld, waar een zaag staat die je bijna nergens vindt. Daar kun je alles mee zagen wat je in de meubelmakerij nodig hebt.
Of kijk eens in de werkplaats waar alle gezaagde delen aan elkaar vastgemaakt worden
En de toonzaal, waar je onder andere grote houten tafels kunt bewonderen.
En als je dan weer buiten komt, zie je ineens een oude koets “ Ja”, zegt Roelof de Vries,” Wij hebben het gereedschap en de mogelijkheid om hier alles te maken.” En vergeet ook niet even naar de dieren te kijken. De honden komen meteen naar je toe. De paarden hebben een eigen ruimte op het bedrijfsterrein en ieder jaar komen boerenzwaluwen nestelen. Ieder jaar een kleine twintig nestjes. De zwaluwen worden niet weggejaagd, in tegendeel. Roelof de Vries heeft gaten in deuren gemaakt, zodat ze in en uit kunnen vliegen.
De meubelmaker is van alle markten thuis.

Planken zagen.

Ook voor de procedure van "stam tot plank" draait Roelof zijn hand niet om. Zijn machines zijn zo uitgerust dat ook zo'n klus in korte tijd geklaard kan worden.